Artikel 27 november 2024 Kerk en Leven

 

Van mensen aan het werk krijgen naar een ‘waardige’ arbeidsmarkt

 

‘Werk’ is een brandend thema geworden in onze actualiteit. Dat viel op tijdens de recente verkiezingen. We horen dat we vandaag kampen met een krappe arbeidsmarkt: er zijn veel jobs en die geraken maar niet ingevuld. In zo’n situatie zou je verwachten dat de tewerkstellingssituatie van allerlei werkzoekende groepen verbetert.

Werkverzuim?

De verhoopte stijging in tewerkstellingscijfers blijft echter uit. En het valt op dat beleidsmakers de schuld van het niet vinden van werk vaak bij de werkzoekenden zelf leggen. Zij zouden te veel in een ‘hangmat’ liggen, te hoge werkloosheidsuitkeringen zouden daarvoor de verklaring zijn. Dus wordt het heil gezocht in het 'laag genoeg' houden van uitkeringen om werkzoekenden de nodige ‘push’ te geven. Daarnaast zijn er voorstanders van recepten zoals versoepelde arbeidsmigratie en flexijobs. Kortom, in plaats van zich nader af te vragen waarom mensen in werkloosheid hun weg naar een krappe arbeidsmarkt niet vinden, en hoe men deze mensen beter kan begeleiden, kijken beleidsmakers vandaag in een andere, sanctionerende richting.

Welzijnszorg

Met oog op haar najaarscampagne, ging Welzijnszorg in gesprek met mensen die botsen op drempels in hun zoektocht naar werk. Ook consulteerden zij recent onderzoek naar de rol van tewerkstelling in het overwinnen van armoede. Op basis van deze gecombineerde inzichten legt Welzijnszorg enkele recepten voor.

Cruciaal om werkzoekenden duurzaam te activeren, is dat zij toegang krijgen tot ‘waardig’ werk: werk dat een eerlijk inkomen verschaft, veiligheid op de werkplaats garandeert, naast sociale bescherming voor het hele gezin. Werk dat ‘gematcht’ is met de levenssituatie en capaciteiten van de werkzoekende.

Om zulke ‘waardige’ vacatures te realiseren, moet dringend de andere richting ingekeken worden. Jobcreatie is daarbij goed, aangepaste jobcreatie is nog beter. Dat kan door werkgevers aan te spreken op hun mogelijkheden om aangepaste jobs te creëren, door vanuit de overheid flexibeler om te gaan met de combinatie uitkeringen en deeltijds werk, en aangepaste trajecten te ontwikkelen voor bijscholing en ‘levenslang leren’.

Inzetten op een arbeidsmarkt die breder is opengesteld, is een belangrijke stap naar een inclusievere samenleving. Een inclusieve samenleving is een samenleving waarin alle mensen kunnen meedoen. Een samenleving waarin mensen dezelfde kansen en mogelijkheden hebben, ongeacht hun achtergrond, leeftijd, geslacht, opleidingsniveau, godsdienst, seksuele voorkeur en ongeacht of ze een ziekte of beperking hebben. Aan een inclusievere samenleving timmeren we op vele manieren.

Welzijnsschakels

Plaatselijke organisaties kunnen een belangrijke schakel vormen in de kloof die er momenteel bestaat tussen de arbeidsmarkt en de mensen die niet aan werk geraken.

De laatste jaren maakte welzijnsschakel Steksken een groei mee in deze richting. De werking van verschillende praktijkateliers werd opgemerkt door instanties zoals VAB, GTB, groep Intro, dit zijn organisaties die mensen begeleiden om terug op de arbeidsmarkt te geraken, mogelijks inclusief, op maat, volgens mogelijkheden van mensen die bijvoorbeeld niet op volle toeren kunnen meedraaien. Zo worden er mensen naar de verschillende ateliers, houtatelier, fietsherstelatelier, kookatelier of naaiatelier doorverwezen om bij ons een weg af te leggen, om terug het ritme aan te leren van de arbeidsmarkt, opnieuw afspraken nakomen en doorzetten om taken te volbrengen nadat ze een lange arbeidsonderbreking hadden om persoonlijke redenen. Achteraf is onze werkplek ook een referentie voor mogelijke werkplekken waar mensen kunnen informeren hoe de mensen functioneerden in onze groep.

Maar nog meer, komen mensen in de werking van ‘Steksken’ terug tot ontplooiing, herontdekken hun talenten waardoor ze zich terug beter gaan voelen, wat ook een belangrijke voorwaarde is om in onze maatschappij te kunnen meedraaien. Bovendien krijgen ze er een mooie vriendengroep bij die regelmatig samen fijne dingen doet, uitstappen, een etentje en nog zoveel meer. Benieuwd, kom dan zeker een kijkje nemen in Geraardsbergen, Abdijstraat 4a, op maandag, woensdag of vrijdag tussen 10 en 16 uur.

Ann Van Nieuwenhove,

Artikel december 2023 Kerk en Leven

 

Advent, tijd om stil te vallen met aandacht voor armoede ook in 2024

In de advent worden we opgeroepen om waakzaam te zijn. We drukken op de pauzetoets van de dagelijkse routine en staan stil bij wat we doen. Christen zijn is nooit vrijblijvend, het zit in ons DNA om ons in te zetten voor een betere wereld. We willen van de advent een waakzame tijd maken waar we ons geroepen voelen om stil te staan bij het onrecht in deze wereld.

December, campagnemaand welzijnszorg

In de advent krijgen we elk jaar opnieuw de campagne van Welzijnszorg aangereikt om ons mee in te zetten tegen armoede. Welzijnszorg biedt ons handvaten om iedereen bewust te maken van deze blijvende problematiek met steeds nieuwe oorzaken die leiden tot armoede, maar ook om ons hart aan te spreken om ook de handen uit de mouwen te steken bij plaatselijke initiatieven. Door de campagne van Welzijnszorg te steunen geven we handen en voeten aan die droom van een betere wereld voor iedereen.

Armoede op de politieke agenda

Met het verkiezingsjaar in aantocht is het hét moment om armoedebestrijding zo hoog mogelijk op de politieke agenda te krijgen. Want armoede is een realiteit die veel te veel mensen elke dag moeten doorstaan. Ze heeft een negatief effect op je gezondheid, op je onderwijskansen, op je kansen op waardig werk en op de kans die je maakt op een goede woning. Armoede zorgt voor sociale uitsluiting en duwt je in een maatschappelijk isolement. Belangrijk: armoede is niet je eigen schuld. Ze is het gevolg van structurele problemen die diepgeworteld zijn in onze samenleving. Deze campagne komt net voor het jaar van de federale, gewestelijke en gemeentelijke verkiezingen.

Zet mee je schouders onder een sterk armoedebeleid

Met Welzijnszorg willen we structurele investeringen om armoede terug te dringen. Eigenlijk zijn deze investeringen een kwestie van gezond verstand: ze verdienen zichzelf terug. Ze zorgen dat de samenleving gelijker wordt en dat iedereen menswaardig kan deelnemen aan die samenleving. Kiezen voor een sociaal systeem waar mensen zich kunnen ontwikkelen, vergroot de sociale mobiliteit. Wanneer we mensen ondersteunen om hun potentieel te bereiken, dragen ook zij bij aan de samenleving.

Versterk de sociale zekerheid

De sociale zekerheid is onze basis in de strijd tegen armoede. Daarom vragen we de overheid om de sociale zekerheid te versterken waar nodig. Waar starten we? Bij de (vervangings-)inkomens. Die moeten boven de armoedegrens liggen. Daarnaast moet de toegang tot sociale rechten makkelijker worden. Veel mensen kennen hun rechten niet eens. Het is ook veel te complex: niet alle diensten hanteren dezelfde inkomensgrenzen. Mensen komen de ene keer wel en de andere keer niet in aanmerking. Tegelijkertijd worden inkomensgrenzen als een harde grens gehanteerd. Dat alles-of-niets-verhaal maakt het moeilijk om uit armoede te geraken.

Versterk de (publieke) diensten

Ook diensten zoals onderwijs, gezondheidszorg, huisvesting en openbaar vervoer zijn van cruciaal belang om mensen uit de armoede te helpen. Toegang tot goed werkende diensten en kwaliteitsvol onderwijs opent deuren en zorgt dat mensen hun plaats in de samenleving kunnen opnemen.

Versterk mensen

25/10/2020 - Artikel Nuus

‘Welzijnsschakels Steksken brengt mensen samen in tijden van eenzaamheid en isolement.’

Geraardsbergen. Welzijnsschakels Steksken doet er alles aan om mensen in tijden van grote eenzaamheid en knagend isolement samen te brengen. ‘Maar waar ligt de grens van wat toegelaten is?’, vraagt Ann Van Nieuwenhove zich af. In een open brief brengt Ann verslag uit over de hoop die vele eenzame mensen koesteren in deze barre tijden en de vele inspanningen die worden geleverd om mensen samen te brengen.

‘Met een bang hartje wachtten de leden van welzijnsschakel Steksken de nieuwe maatregelen af. Zullen we nog mogen samen komen? Wat mogen we nog doen, wat niet meer?’

Welzijnsschakels vallen onder zelfde regeling als cultuur. We mogen dus blijven samen komen, maar onder strenge voorwaarden. Daar zullen we dan ook ons best voor doen want wij weten hoe belangrijk dat samen komen is voor mensen die naar Steksken komen.

Honderden mondmaskers werden gemaakt…
Tijdens de eerste coronagolf met lockdown zaten we ook al niet stil. Onmiddellijk zijn we in actie geschoten om onze mensen op allerlei andere manieren te bereiken. Een messengergroep van vijfentwintig mensen werd al snel opgestart. Daar werd over allerlei thema’s gecommuniceerd. Er werden mopjes en  raadseltjes verteld aan elkaar. We dachten samen na over bepaalde thema’s zoals: Wat doet dit met jou als je in je kot moet blijven? Soms werd er in kleinere groepen een videogesprek gehouden. Tekenopdrachten werden meegegeven. Zo zijn we begonnen met kaartjes maken en schrijven. We brachten honderden kaartjes naar rusthuizen, serviceflats en ziekenhuis. We schreven brieven en bereikten onze mensen telefonisch. Honderden mondmaskertjes werden gemaakt door ons naaiclubje, eerst voor eigen mensen en nadien kregen we vragen van buitenaf. Stof, naaigaren en elastiek werd aangereikt en enkele dames hebben heel intensief achter de stikmachine actief geweest. Er werden kleine tomatenplantjes  en zonnebloemen uitgedeeld, er werd soep, groenten en fruit verdeeld.

Eenzaamheid en isolement
Toch bleef de lockdown voor onze mensen ondraaglijk. De eenzaamheid en het isolement wogen te zwaar door. Daarom zijn we als één van de eerste groepen opnieuw samengekomen. Eind mei brachten we alles in gereedheid om onze mensen weer bij elkaar te brengen. De vreugde was groot, maar we voelden ook dat er heel wat van ons werk was afgebrokkeld en dat het opnieuw diende opgebouwd te worden. Dat zal tijd vragen. Gedurende drie maanden zijn we altijd in de buitenlucht bijeengekomen. Eerst bij Peperkoekenhuis, nadien aan Den Bleek. Daar waren verschillende mogelijkheden: petanque, badminton, tafeltennis, minigolf, speeltuin voor de kinderen en bankjes om wat uit te rusten en voor een babbel met elkaar. We konden ook enkele uitstappen in juni, juli en augustus organiseren. We bezochten SOS Wilde dieren, de manege ‘4 Stables’ en gingen een dagje naar zee.

Opnieuw een soepbabbel
Vanaf september konden we terecht in de ruime gebouwen in de Abdijstraat, de voormalige kringwinkel. Geen enkel ander lokaal was geschikt om met de coronamaatregelen op een verantwoorde manier samen te komen. We hebben er begin oktober zelfs opnieuw een soepbabbel kunnen houden. Nu corona weer sterk toeneemt, moeten we ook inkrimpen met onze activiteiten. We zullen er evenwel alles aan doen om toch nog onze mensen samen te brengen zonder regels te overtreden. We komen nog samen maar schenken geen koffie meer, geen koekjes of gebak voorlopig, ook geen soepbabbel begin november. Wat mogen we dan wel nog? We mogen nog samenkomen, met de nodige afstanden en vierkante meters per persoon. We moeten nu even dankbaar leren zijn met het weinige dat wel nog mag. We kijken vol goeie moed uit naar betere tijden.

Ann Van Nieuwenhove

Bron: https://www.nuus.be/2020/10/25/welzijnsschakels-steksken-brengt-mensen-samen-in-tijden-van-eenzaamheid-en-isolement/?fbclid=IwAR2mpkxTj41833uhGnjaO2qy5rI0uJXHT_dr2PpGCdqYWPOpZvYKS1I7cCw

21/10/2019      Servicclub Fifty-One steunt welzijnsschakel Steksken  

De serviceclub Fifty-One organiseerde als fundraiser een gezellige filmavond. Het massaal aanwezige publiek kreeg de kans om in avant première de film torpedo te bekijken. Voor de aanvang van de film gaf voorzitter Kurt Lemmens een korte toespraak over  de werking van de club en de goede doelen die ze steunen. Met de  opbrengst van deze avond willen we de welzijnsschakel Steksken steunen. Het doel van  Steksken is een vangnet vormen dat mensen in armoede dikwijls missen.

Voorzitter van  Steksken Ann Van Nieuwenhove mocht dan ook van serviceclub Fifty-One een cheque ter waarde van 1500 euro ontvangen. “ Een welgekomen bedrag dat we nuttig kunnen besteden ten voordele van mensen die het minder goed hebben.” besluit Ann.